Wie met Sotiris Zarionopoulos praat maakt een reis door de tijd. Klassenstrijd, collectivisatie en uitbuiting van de werkende massa's - termen die in de meeste Europese landen twintig jaar geleden uit de mode raakten, rollen over de lippen van de secretaris-generaal van de afdeling Thessaloniki van vakverbond PAME. Ondertussen klinkt de Internationale door de straten en marcheren tientallen jongeren, strak in het gelid, in rijen van twee voorbij. Houten knuppels in de handmet rode vlaggen eraan.
Terwijl in Athene het parlement nog eens 30 miljard euro aan bezuinigingen goedkeurt - onder meer door pensioenen en salarissen te verlagen en de btw te verhogen - is op straat de opstand van het proletariaat in volle gang, bezweert Zarionopoulos. PAME, een van de drie grootste Griekse vakbonden die gelieerd is aan de communistische partij, speelt een leidende rol in de stakingen en demonstraties die Griekenland al dagenlang teisteren. Zo'n 800.000 werkenden zijn volgens Zarionopoulos gelieerd aan de vakvereniging. "En elke dag sluiten zich nieuwe vakbonden bij ons aan'', zegt Zarionopoulos. ,,Ook bonden die voorheen de politieke partijen steunden.''
De regeringsmaatregelen leiden volgens de vakbondsleider alleen tot een verdere verarming van de bevolking en tot massaontslagen. Steeds meer Grieken realiseren zich dat de alternatieven van de vakbonden beter zijn, stelt hij. Wat die alternatieven zijn? ,,De arbeiders zijn niet verantwoordelijk voor al het geld dat verdwenen is. Bij hen is geen cent terecht gekomen. Zij hoeven er dus ook niet voor op te draaien. Laten de banken, politici en industriëlen het maar terugbetalen.''
Bij menige Griek gaat het er dezer dagen in als Gods woord bij een ouderling, terwijl ze bij de Europese Unie en het IMF vermoedelijk de wenkbrauwen doen fronsen. ,,Europa en het IMF zijn de vijanden van de Grieken. Wij willen dat Griekenland uit de EU treedt en dat zal ook gebeuren'', zegt Zarionopoulos beslist. ,,We hebben het buitenland niet nodig.''
PAME protesteert niet alleen tegen het harde economische beleid van de Griekse regering, maar wil de hele gevestigde politieke orde omverwerpen. ,,We willen af van het politieke landschap dat ons in deze ellende heeft gestort, met twee partijen die al dertig jaar afwisselend de dienst uitmaken.''
Daarvoor in de plaats moet een samenleving komen waarin de werkende klasse het voor het zeggen heeft. Bedrijfsleven en financiële sector moeten gecollectiviseerd worden en niet langer produceren voorwinst, maar voor het gemeenschappelijk nut. ,,De Griekse arbeiders zijn klaar om de macht over te nemen en een meerderheid van de bevolking staat achter ons. Honderdduizenden mensen protesteren in alle steden, omdat ze een andere politieke oplossing willen.''
Als het aan PAME ligt, blijft het dus nog wel even onrustig in Griekenland. ,,We blijven stakingen en demonstraties organiseren en arbeiders opleiden om de macht over te nemen, via verkiezingen of op andere wijze'', klinkt het dreigend. "De strijd gaat door en zal verharden. Het is een lange en smerige oorlog die we voeren, maar de werkende klasse zal als sterkste tevoorschijn komen. Het Griekse volk kan niet accepteren nog langer in middeleeuwse onderhorigheid te leven.''